Op haar 26ste vecht Jessica Thompson tegen een ‘zeldzame’ vorm van darmkanker die gewoonlijk alleen voorkomt bij 65-plussers, nadat artsen eerder dit jaar een tumor van 2 cm hadden gevonden die de helft van haar rechter colon blokkeerde.
Bij de verkoopmedewerker uit Auckland, Nieuw-Zeeland werd in maart de diagnose gesteld, ondanks het feit dat er geen familiegeschiedenis van kanker bekend was na lijden ‘maagproblemen’ had ze toegeschreven aan glutengevoeligheid.
Toen ze in januari vreselijke maagkrampen, chronische diarree en braken kreeg, Jessica ging meerdere keren naar de eerste hulp, maar de artsen gingen ervan uit dat ze gastro had.
De symptomen waren echter te wijten aan een genetisch gemuteerde (BRAF), kankerachtige massa die in haar dikke darm was gegroeid, de hele rechterkant blokkeerde en extreme pijn veroorzaakte.
Jessica Thompson, Auckland, Nieuw-Zeeland, (foto) was geschokt en doodsbang nadat artsen een tumor van 2 cm in haar dikke darm hadden gevonden
Pas na de operatie in maart 2022 bevestigden artsen dat de tumoren kanker waren. In januari begonnen met vreselijke maagkrampen, chronische diarree en braken
‘De maagkrampen waren zo ondragelijk pijnlijk dat ik dacht flauw te vallen, dus belde ik de ambulance omdat ik alleen woon’, vertelde ze aan FEMAIL.
Nadat ze in het ziekenhuis waren aangekomen, voerden de artsen een bloedtest uit en merkten ze onmiddellijk dat Jessica’s rode bloedcelhendel ongelooflijk laag was, wat resulteerde in de noodzaak van vier bloedtransfusies.
‘Ik wist meteen dat er iets niet klopte, maar ik wist niet wat het betekende – nu weet ik dat het een teken is van inwendige bloedingen’, zei ze.
Jessica had ook een echo die helder terugkwam omdat het geen darmproblemen oppikte, gevolgd door een CT-scan waarbij artsen ‘iets’ opmerkten maar niet zeker wisten wat het was.
‘De maagkrampen waren ondraaglijk pijnlijk tot een punt waarop ik dacht dat ik flauw zou gaan vallen, dus belde ik de ambulance omdat ik alleen woon’, zei ze.
Nadat ze in het ziekenhuis waren aangekomen, voerden de artsen een bloedtest uit en merkten ze onmiddellijk dat Jessica’s rode bloedcelhendel ongelooflijk laag was, waardoor in totaal vier bloedtransfusies nodig waren
De week daarop werd ze geboekt voor een colonoscopie – een inwendig onderzoek waarvoor meestal geen verdoving nodig is om de inwendige darm te inspecteren.
‘Ik kon zien dat ze iets opmerkten aan de energie in de kamer, wat stressvol was’, zei ze. ‘Later die middag werd bevestigd dat ik een tumor in mijn dikke darm had, maar ze konden niet zeggen of het kanker was of niet – hoewel de grootte waarschijnlijk betekende dat het zou zijn.
‘Ik vroeg de dokter hoe groot de kans was dat het geen kanker was, en hij zei ‘slim tot geen’.’
Artsen vonden ook minstens 20 kleinere poliepen in haar darm.
De week daarop bevestigden de biopsieresultaten dat de tumor kanker was, maar kon het stadium waarin het zich bevond tot de operatie niet bepalen.
‘Het C-woord is zo eng; Ik voelde me overweldigd en doodsbang, het was veel om te verwerken’, zei ze.
‘Later die middag werd bevestigd dat ik een tumor in mijn dikke darm had, maar ze konden niet zeggen of het kanker was of niet – hoewel de grootte waarschijnlijk betekende dat het zou zijn’, zei ze. Vanaf daar werd Jessica snel ingeboekt om de volgende week geopereerd te worden
Van daaruit werd Jessica ingeboekt voor een operatie de volgende week, maar ze ging op een weekendje weg om alles te verwerken wat er was gebeurd.
‘Ik wilde ontspannen voor mijn operatie, maar helaas belandde ik in het ziekenhuis omdat de colonoscopie een ontsteking in mijn darmen veroorzaakte en er voedsel in mijn maag was komen te zitten’, zei ze.
Het voedsel moest worden verwijderd via een maagsonde, wat Jessica beschreef als een van de ‘ergste dingen’ die ze heeft moeten doorstaan.
De operatie zelf was een combinatie van laparoscopisch en open, omdat artsen een grotere invoeging moesten maken vanwege de enorme hoeveelheid voedsel die vastzat in Jessica’s darmen
De operatie zelf was een combinatie van laparoscopisch en open, omdat artsen een grotere invoeging moesten maken vanwege de enorme hoeveelheid voedsel die vastzat in Jessica’s darmen.
Gelukkig waren er geen complicaties, maar Jessica zei dat chirurgen de ruggenprik te vroeg verwijderden, waardoor ze soms veel pijn had.
Artsen verwijderden de hele kankergezwel en vonden ook een kleine knobbel buiten de darm op haar vetweefsel, dus verwijderden ze 36 omliggende lymfeklieren om te testen of de kanker was verplaatst – wat twee weken duurde om te bepalen.
‘Het was lang wachten en ik wist niet echt wat ik moest denken’, zei ze.
Helaas, toen Jessica haar chirurg ontmoette, bracht hij het verwoestende nieuws dat de kanker zich had verspreid naar twee van haar lymfeklieren, wat betekende dat ze chemotherapie nodig zou hebben.
Artsen verwijderden de hele kankergezwel en vonden ook een kleine knobbel buiten de darm op haar vetweefsel, dus verwijderden ze 36 omliggende lymfeklieren om te testen of de kanker was verplaatst – wat twee weken duurde om te bepalen
Het pathologierapport bevestigde ook dat de kanker zelf een ‘mutatie’ had om een onbekende reden, en beschouwde het als ‘zeldzaam’.
Jessica zei dat dit betekent dat er een mutatie is in de genetica van de kanker, in plaats van haar eigen genetica – en het heeft geen ‘uit-schakelaar’ voor de groei.
‘Het groeit in een heel andere mate en groeit in een sneller tempo in vergelijking met een gewone kanker,’ zei ze.
‘Mijn oncoloog vertelde me dat dit alleen voorkomt bij 10 procent van de mensen met kanker, en het is meestal bij melanoom en niet bij darmkanker bij 65-plussers.
‘Het was een heel grimmig gesprek omdat ze zei dat chemotherapie misschien niet effectief is omdat de kanker agressief en onvoorspelbaar is.
‘Ik was veranderd van denken dat het wel goed zou komen in denken dat dit misschien niet zou werken.’
De week daarop had ze een PET-scan om te zoeken naar microscopisch kleine kankercellen in het lichaam en begon ze haar situatie in twijfel te trekken.
Helaas, toen Jessica haar chirurg ontmoette, bracht hij het verwoestende nieuws dat de kanker zich had verspreid naar twee van haar lymfeklieren, wat betekende dat ze chemotherapie nodig zou hebben. Het pathologierapport bevestigde ook dat de kanker zelf een ‘mutatie’ had om een onbekende reden, en beschouwde het als ‘zeldzaam’
Artsen weten niet wat de kanker veroorzaakte, maar denken dat het te wijten is aan een ‘genetische aanleg’ met betrekking tot de gevonden mutatie.
In die tijd zocht ze met dr. Google naar informatie over de mutatie, die artsen afraden, en las ze alleen maar negatief onderzoek.
‘Ik begon in paniek te raken en vroeg hoe lang ik nog te leven had, het was echt eng, want van wat ik had gelezen was deze mutatie echt heel erg slecht,’ zei ze.
Tot haar verbazing kwam de PET-scan helemaal helder terug wat betekende dat de kanker ‘geneesbaar’ was.
Voordat ze met chemotherapie begon, had ze een portacath-operatie en zit momenteel in haar derde ronde van negen behandelingen. Ze heeft geen radiotherapie nodig.
‘Ik huilde mijn ogen uit tijdens de eerste ronde – ik ben meestal de jongste persoon daar’, zei ze.
Voordat ze met chemotherapie begon, had ze een portacath-operatie en zit momenteel in haar derde ronde van negen behandelingen. Ze heeft geen radiotherapie nodig
Ze heeft enkele bijwerkingen beschreven, waaronder neuropathie die ze beschreef als ‘spelden en naalden’ in je vingertoppen en gevoeligheid voor kou, zoals de wind en koele drankjes.
‘Voor mij kan het kramp in mijn handen worden, wat vervelend is, want dan kan ik niets meer oprapen.
Ook voelt ze vaak een brok in haar keel, moeite met slikken van water en een algemeen ‘grof’ gevoel alsof je een kater hebt gehad.
Na de laatste ronde zal Jessica regelmatig scans nodig hebben om er zeker van te zijn dat de kanker niet is teruggekeerd.
‘Ik voel me echt dankbaar; Ik heb het gevoel dat ik een frisse kijk op het leven heb gekregen’, zei ze en voegde eraan toe: ‘Als ik het ziekenhuis uitloop, ziet alles er beter uit.’
Jessica heeft haar ervaring ook met duizenden anderen gedeeld door video’s op TikTok te plaatsen, wat ze ‘therapeutisch’ vindt.
‘Ik wil dat andere mensen weten dat je niet de enige bent die dit soort ervaringen doormaakt’, zei ze.
‘Sociale media kunnen een hoogtepunt zijn van geweldige dingen, maar het kan ook een manier zijn om contact te maken met anderen en je ervaringen te delen.’
Op de vraag of ze tegen anderen zou zeggen die ook in behandeling zijn, zei Jessica: ‘Wees niet streng voor jezelf als je slechte dagen hebt’ en neem het dag voor dag.
‘Wees zacht voor jezelf en gun jezelf ook de tijd om te rusten,’ zei ze.